Inhoud

• Stappen
• Tips
• Waarschuwingen

Het hebben van een hond met een megaesophagus kan behoorlijk ingewikkeld zijn, maar er zijn manieren om het leven voor hem en de eigenaar gemakkelijker te maken. Het is een veel voorkomende aandoening die optreedt wanneer de slokdarm van het dier groter is dan normaal en niet goed werkt, waardoor er voedsel in blijft steken. Om voor de hond te zorgen, neemt u enkele maatregelen, zoals het veranderen van de manier van voeren zodat de spijsvertering wordt vergemakkelijkt, of kies voor een medische ingreep.

Stappen

Methode 1 van 3: Een hond voeren met megaesophagus

1. 

   Laat de voerbak van het huisdier op een hogere plaats staan, zodat u het voer gemakkelijker kunt doorslikken. Zodat de zwaartekracht het voer "duwt" en het door de slokdarm laat gaan, plaats het bord met voer van het dier bijvoorbeeld op een ladder of een lagere kruk; Verhoog de hoogte geleidelijk naarmate de dagen verstrijken totdat hij eraan gewend raakt om op die manier te eten.
   • Zijn voorpoten moeten op de eerste trede van de ladder staan ​​(of op een andere plaats die hem al hoger maakt) zodat hij meer steun heeft bij het eten. Hoe groter de hond is, hoe gemakkelijker hij het voer kan inslikken.
   • De ideale hoek is wanneer de wervelkolom en nek in een hoek van 45 tot 90 ° met de vloer staan, zodat het hoofd zich boven het niveau van het hart en de maag bevindt.

   Tip: Het is ook mogelijk om de hond te trainen in het gebruik van een "speciale stoel" (genaamd "Bailey Chair" of "Bailey Chair"), waardoor hij zich voedt en tegelijkertijd heel recht blijft.

   
   

2. 

   Laat het 20 tot 30 minuten "staan" na de maaltijd. Als de hond klaar is met eten, laat hem dan 20 tot 30 minuten niet liggen, dit is de tijd die het duurt voordat het voedsel van de slokdarm naar de maag gaat. Laat het huisdier "staan" zodat de zwaartekracht het verteringsproces zal "duwen".
   • Gebruik kussens of lakens om de hond comfortabeler te maken.
   • Een andere optie is om hem te leren zitten of opstaan ​​na het eten. Op die manier blijft hij in de juiste houding, zelfs als u niet in de buurt bent om het commando te geven.

3. 

   
   
   Het gegeven voer moet vloeibaar of vochtig zijn om de spijsvertering te vergemakkelijken. Geef in plaats van droog of knapperig voer, vloeibaar voer of een natte consistentie, evenals voer dat veel calorieën bevat maar gemakkelijk door te slikken is. Analyseer echter de verpakking en ingrediënten om te bevestigen dat het nieuwe voedsel net zo voedzaam is als droogvoer.
   • U kunt ook een “vloeibaar” voer bereiden: giet het droogvoer gewoon in een blender en klop het tot het een zeer gladde textuur heeft.
   • Kijk of er te grote stukken op het bord liggen; ze kunnen vast komen te zitten in de slokdarm van de hond.
   • Praat met een dierenarts om erachter te komen of het beter is om ze vloeibaar voer te geven of gewoon natvoer. De eerste optie kan ervoor zorgen dat de inhoud in de longen van het dier terechtkomt, waardoor aspiratiepneumonie ontstaat.

4. 

   
   
   Geef uw hond drie of vier kleinere maaltijden per dag. Bij dit probleem zal het huisdier moeite hebben het voer te verteren; hoe minder hij bij een maaltijd inslikt, hoe beter, dus het is ideaal om hem meerdere keren per dag een kleinere hoeveelheid te voeren, niet andersom. Verdeel de maaltijden in kleinere porties, die niet zoveel werk van het spijsverteringsstelsel van de hond vereisen.
   • Het beste is om deze kleinere maaltijden elke dag op ongeveer hetzelfde tijdstip te geven, zodat hij eraan went.
   • Scheid de maaltijden de hele dag goed zodat hij het voer goed moet verteren.

Methode 2 van 3: Het probleem behandelen met medische interventies

1. 

   Geef maagzuurremmers om het ongemak veroorzaakt door misselijkheid te verminderen. Geef uw hond na elke maaltijd - of maximaal drie keer per dag - een antacidum, waardoor de hoeveelheid maagzuur afneemt. Enkele van de meest voorkomende en vrij verkrijgbare producten zijn omeprazol, ranitidine of famotidine.
   • Vergeet niet dat u altijd een dierenarts moet raadplegen voordat u uw hond medicatie geeft. Indien nodig zullen krachtigere antacida worden voorgeschreven.

2. 

   Vraag bij de dierenarts of het nodig is om een ​​verwijzing te geven die de beweeglijkheid van het spijsverteringssysteem verbetert of die de slokdarm versterkt. Metoclopramide, cisapride of erytromycine verhogen bijvoorbeeld de spiertonus, waardoor wordt voorkomen dat voedsel wordt uitgebraakt en uit de maag wordt verdreven. Het zijn medicijnen waarvoor een recept nodig is, dus ga naar de dierenarts om een ​​behandelplan op te stellen en de juiste dosering voor uw hond te bepalen.
   • Geef het huisdier iets te drinken nadat u een geneesmiddel oraal heeft ingenomen. Sommige pillen kunnen vast komen te zitten in de slokdarm en brandwonden veroorzaken en de bekleding van het orgel beschadigen.
   • Houd zijn hoofd hoog nadat u het geneesmiddel oraal heeft ingenomen.

   Waarschuwing: Hoewel dit soort medicijnen met enige regelmaat worden gebruikt om mega-slokdarm te bestrijden, bestaat de kans dat ze een bijwerking veroorzaken, waardoor de toestand van het spijsverteringskanaal verslechtert. Het is erg belangrijk om het huisdier nauwlettend in de gaten te houden bij het uitvoeren van deze behandeling, op een manier die ervoor zorgt dat er geen complicaties zijn.

3. 

   Lees meer over het gebruik van een sonde als uw hond moeilijk te eten heeft. Als geen enkele andere methode werkt en de hond het voer niet in zijn maag kan houden, is de beste optie misschien om een ​​sonde te plaatsen. Allereerst moet de eigenaar zich ertoe verbinden het dier bijna constant te helpen. De sonde kan de kwaliteit van leven van de hond echter aanzienlijk verbeteren en hem zelfs helpen langer te leven.
   • Om de sonde te gebruiken, moet het voer worden opgeklopt tot het vloeibaar is. Was het na alle maaltijden grondig met water.
   • Zowel de sonde als het gebied rond de plaats waar deze werd geplaatst, moeten grondig worden gereinigd om infecties te voorkomen.

4. 

   Als het niet mogelijk is om een ​​sonde te plaatsen voor voeding, is een operatie mogelijk het enige alternatief. Wanneer de slokdarm ernstig gewond is, kan een operatie worden uitgevoerd om een ​​maagsonde in de maag te plaatsen. Bespreek dit nogmaals met uw dierenarts en vraag om aanbevelingen van dierenartsen die gespecialiseerd zijn in uw borst voor een ingreep.
   • Analyseer met zorg en aandacht de risico's en zorg die in de postoperatieve periode moeten worden besteed, zodat u er zeker van bent dat het huisdier kan opereren.
   • De kosten van deze operatie zijn hoog en kunnen zelfs hoger zijn, afhankelijk van hoe lang de hond in het dierenkliniek moet blijven.

Methode 3 van 3: Bepalen of de hond een megaesophagus heeft

1. 

   Observeer of het huisdier heel vaak braakt na het voeren. Dit is het belangrijkste symptoom van megaesophagus en treedt minder dan een uur na een maaltijd op.

   Wat is het verschil tussen oprispingen en braken?

   Bij het braken is er niet zo veel "inspanning" en is er geen maagbeweging van de hond, in tegenstelling tot bij braken, waarbij er sprake is van spiercontractie.

2. 

   Houd de hond in de gaten wanneer hij zich realiseert dat hij plotseling begint af te vallen. Dit symptoom kan optreden als gevolg van de megaesophagus, wanneer het dier niet in staat is om het voedsel door de keel te laten passeren en de maag te bereiken. Om erachter te komen of hij aan het afvallen is, controleer je of zijn ribben zichtbaar zijn of houd je zijn gewicht een paar weken in de gaten.
   • Elimineer andere factoren die gewichtsverlies kunnen veroorzaken, zoals verhoogde trainingsbelasting of slechte eetlust.
   • Om de hond thuis te wegen, klimt u alleen op de weegschaal en houdt u het huisdier vast. Trek uw gewicht van die waarde af om erachter te komen wat de hond is.

3. 

   Let op tekenen van aspiratiepneumonie, zoals hoesten of lethargie. De aanwezigheid van megaesophagus kan secundaire aandoeningen veroorzaken, zoals aspiratiepneumonie, een van de meest voorkomende. Kijk of de hond een van de onderstaande symptomen heeft, vooral als u merkt dat hij moeite heeft met ademhalen, aanhoudend hoesten en moeilijk kan bewegen.
   • Luister aandachtig naar de hoest en merk op of deze productief is en piepende ademhaling heeft.
   • Koorts en verminderde eetlust kunnen ook enkele van de mogelijke manifestaties zijn. Breng het dier zo snel mogelijk naar de dierenarts.

4. 

   Maak een thoraxfoto of echografie. Vraag bij de dierenarts of deze diagnostische tests ter plaatse worden gedaan en of ze nodig zijn; analyseer de resultaten met de dierenarts om te zien of er sprake is van een toename van de slokdarm, aspiratiepneumonie of de aanwezigheid van vuil in de slokdarm. Dit zijn allemaal problemen die op megaesophagus kunnen duiden.
   • Radiografie kan van R $ 80,00 tot R $ 100,00 kosten, terwijl echografie varieert van R $ 110,00 tot R $ 200,00.

5. 

   Afhankelijk van de leeftijd van de hond, is het mogelijk om het type megaesophagus te identificeren. Er zijn twee verschillende soorten: de aangeboren variatie, die optreedt in de eerste maanden van het leven van de hond, of de verworven, die gebruikelijk is bij oudere honden. Door rekening te houden met zijn leeftijd, weet u welk type ziekte aanwezig is.
   • Vraag altijd de dierenarts om professioneel advies om de diagnose te bevestigen. Het is belangrijk om het type megaesophagus te kennen om de juiste behandeling uit te voeren.

Tips

• Om de spijsvertering van de pup te verbeteren, moet u de hond trainen om 20 tot 30 minuten na het voeren gedurende 20 tot 30 minuten "op te staan" (op alle vier de poten).
• Laat zijn gerecht met eten op een krukje staan ​​of stap op een ladder. Dit zorgt ervoor dat de zwaartekracht helpt bij het passeren van voedsel door de keel van het dier.
• Het voer moet zeer vochtig of zelfs vloeibaar zijn zodat het beter verteerbaar is.
• In plaats van één keer per dag veel voer te geven, kunt u uw maaltijden de hele dag in meerdere (en kleine) porties verdelen.

Waarschuwingen

• Breng de hond naar de dierenarts zodra hij zich realiseert dat hij ernstige symptomen heeft, zoals plotseling gewichtsverlies, ademhalingsmoeilijkheden en productieve hoest.
• Bij honden met een voedingssonde is het belangrijk om deze - dichtbij het gebied eromheen - na elke maaltijd schoon te maken om infecties te voorkomen.
• Wees u bewust van de risico's en hoge kosten van operaties voordat u voor deze behandelmethode voor uw huisdier kiest.