Inhoud

• stadia

Dit artikel is geschreven in samenwerking met onze redacteuren en gekwalificeerde onderzoekers om de juistheid en volledigheid van de inhoud te garanderen.

Er zijn 8 referenties aangehaald in dit artikel, deze staan ​​onderaan de pagina.

Het content management team van onderzoekt zorgvuldig het werk van de redactie om ervoor te zorgen dat elk item voldoet aan onze hoge kwaliteitsnormen.

Wil je weten wie echt de vader van je kind is? Twijfel over het vaderschap van je kind kan een echte beproeving zijn en de kostbare tijd die je met je baby doorbrengt bederven. Tegenwoordig zijn er veel manieren om het vaderschap van een kind te bepalen.

stadia

1. 
   

   
   Meer informatie over de niet-invasieve prenatale vaderschapstest. Als u zwanger bent en niet zeker weet wie de vader van het kind is, is het mogelijk om vaderschap te bepalen voordat het kind wordt geboren. Verschillende testen zullen gebaseerd zijn op het DNA van het kind, nog steeds in je baarmoeder. Merk op dat je voor deze methode potentiële vaders moet vragen om je een monster van hun DNA te geven (meestal een speeksel- of bloedmonster). Van alle prenatale opties is de niet-invasieve test de mildste voor de baby omdat het DNA-monster uit het bloed van de moeder wordt genomen. Het DNA van de baby is inderdaad aanwezig in het bloed van de moeder en kan dus worden vergeleken met dat van de vader.

2. 
   

   
   Meer informatie over de invasieve prenatale vaderschapstest. Om het vaderschap van de baby te bepalen, zijn er andere opties dan de vorige. Aan de andere kant zullen deze procedures de tussenkomst van een arts vereisen om een ​​inzameling in de baarmoeder uit te voeren en dus minimale risico's inhouden, maar reële risico's, waaronder een miskraam. Daarvoor moet je de beslissing over zo'n test serieus nemen. Praat met uw arts: voor de gezondheid van uw baby moet zelfs rekening worden gehouden met de kleinste risico's.
   • Amniocentesis. Deze test wordt meestal gedaan in de tweede helft van het jaar, tussen de 14e en 20e week van de zwangerschap. De arts gebruikt vervolgens een ultrasone machine om een ​​naald in de baarmoeder door de buik te leiden. De naald neemt een kleine hoeveelheid vruchtwater, die vervolgens wordt geanalyseerd.
     • Deze procedure kan verschillende bijwerkingen hebben, zoals krampen, vruchtwaterlekkage, vaginale bloedingen. Er is ook een laag risico op een miskraam (ongeveer 1 op 300 tot 500). Voordat u deze methode kiest, moet u de goedkeuring van een arts krijgen.
   • De CVS. Deze test is vergelijkbaar met die van lamniocentesis: een naald wordt in de vagina ingebracht en geleid door echografie om een ​​monster van chorionvilli te verzamelen. Chorionische villi zijn structuren die lijken op kleine vingers die aan de baarmoederwand zijn bevestigd. Ze worden geboren uit hetzelfde bevruchte ei als de baby en hebben hetzelfde DNA. Deze test kan eerder in de zwangerschap worden gedaan (van 10 tot 13 weken).
     • Wat lamniocentesis betreft, moet u voor deze procedure de goedkeuring van een arts verkrijgen. Er is ook een laag risico op een miskraam.

3. 
   

   
   
   
   Voer een DNA-test uit bij de geboorte van het kind. Als de duur van je zwangerschap nadert, is het beter om geen prenatale tests te doen. Het is echter heel goed mogelijk om een ​​DNA-test op een pasgeborene uit te voeren. Hiervoor wordt meestal net na de geboorte van de baby een bloedmonster op de navelstreng genomen. Het zal de baby geen pijn doen.
   • Navelstrengtests zijn "minder" duur dan prenatale tests, maar meer duurder dan een postnatale test (uitgevoerd na de geboorte, dankzij een bloed- of speekselmonster).

4. 
   

   
   Voer een DNA-test uit na de geboorte van het kind. DNA-tests kunnen op elke leeftijd worden uitgevoerd. Als uw kind al is geboren, kunt u een betaalde vaderschapstest in een laboratorium doen. Deze tests zijn zeer betrouwbaar, maar afhankelijk van het land waar u woont, hebt u mogelijk de toestemming van de vader nodig om het uit te voeren. Voor informatie, doe online onderzoek. En voordat u uw beslissing neemt, moet u ervoor zorgen dat het gekozen laboratorium voldoet aan de voorschriften en is geaccrediteerd door de relevante autoriteiten.
   • Als het DNA-monster in een medische omgeving wordt genomen, is dit meestal in de vorm van een oraal of bloedmonster.
   • Voor een vaderschapstest is het niet noodzakelijkerwijs nodig om de vader (of potentiële vaders) aan monsters in het laboratorium te onderwerpen. Het is soms mogelijk (maar vaak zonder garantie) om een ​​DNA-monster uit een haarlok, een gekauwde kauwgom, een sigarettenpeuk en andere dergelijke elementen te gebruiken.

5. 
   

   
   
   
   Ontvang de resultaten. Nadat DNA-monsters zijn verzameld, worden deze door een laboratorium geanalyseerd om te bepalen wie de vader van het kind is. U zult moeten wachten op uw resultaten, van enkele dagen tot enkele weken. Afhankelijk van het land waar u deze tests uitvoert en het gekozen laboratorium, kunnen de resultaten per post naar u worden verzonden of moet u mogelijk naar het laboratorium gaan om ze te ontvangen.

6. 
   

   
   Meer informatie over de kosten van een vaderschapstest. Vaderschapstests worden niet als noodzakelijke procedures beschouwd en worden niet door de verzekering vergoed. Deze tests kunnen van 100 euro (voor de goedkoopste opties) tot meer dan 1000 euro kosten, voor de meest nauwkeurige tests. Prenatale tests zijn meestal duurder dan tests na de geboorte. Voor een precies resultaat moet u meestal enkele honderden euro's betalen.
   • U moet ook weten dat als u wilt dat uw DNA-tests voor de rechtbank toelaatbaar zijn, de prijs vaak hoger zal zijn. Als u deze test alleen voor uzelf doet, kunt u genoegen nemen met een minder dure test.
   • Mogelijk moet u betalen voor het nemen van monsters naast de test.