Inhoud

• stadia
• Deel 1 De basis van de pseudocode begrijpen
• Deel 2 Schrijf een goede pseudocode
• Deel 3 Maak een voorbeelddocument in een pseudocode

In dit artikel: De basis van de pseudocode begrijpen Een goede pseudocode schrijven Een voorbeeld van een document maken in pseudocode8 Referenties

Het ontwikkelen van een programma gaat niet over "springen" op een toetsenbord en beginnen met het typen van coderegels. Eerst zal een operationeel algoritme moeten worden opgesteld, dat wordt gedefinieerd in de vorm van een document genaamd pseudo. Dit document is geschreven in een symbolische taal en reageert niet op enige formele of specifieke syntaxis, maar het moet wel begrijpelijk blijven voor alle stakeholders van een softwareontwerpproject, technici of niet, zelfs als het primair bedoeld is om te dienen als richtlijn voor de teams van programmeurs die verantwoordelijk zijn voor het transcriberen in compileerbare of interpreteerbare code.

stadia

Deel 1 De basis van de pseudocode begrijpen

1. Krijg een idee van wat een pseudocode is. Het is een conceptcode die stap voor stap wordt ontwikkeld en die geleidelijk kan worden omgezet in een programmeertaal. De meeste programmeurs gebruiken het om de werking van een algoritme te plannen voordat ze naar de veel meer technische stap van codering gaan.

   De pseudocode wordt gebruikt als een informele gids, als een hulpmiddel voor probleemanalyse dat het geplande verloop van een programma kan belemmeren. Het is ook een communicatiemiddel om u te helpen uw ideeën aan anderen uit te leggen.

2. 
   

   
   Begrijp het nut van een pseudocode. Het wordt gebruikt om de werking van een algoritme te definiëren. Programmeurs gebruiken het vaak als een tussentijdse beschrijving tussen de definitie van het oorspronkelijke plan van een programma en het schrijven van de uitvoerbare code.
   • De pseudocode wordt gebruikt om de werking van een algoritme te beschrijven. Hij kan uitleggen waar en hoe een specifiek mechanisme in een programma moet optreden.
   • De pseudocode kan ook worden gebruikt om een ​​computerproces uit te leggen aan niet-technische gebruikers. Een computer vereist het gebruik van een zeer strikte syntaxis om een ​​programma uit te voeren, wat voor een spreker met weinig of geen programmeervaardigheden erg moeilijk te begrijpen kan zijn. Deze mensen zullen een subjectieve taal beter begrijpen die de stroom van een programma en de rol van de coderegels waaruit het bestaat duidelijk definieert.
   • Het is gebruikelijk dat ontwerpers op hoog niveau in de vorm van pseudocodedocumenten hun verklaringen overbrengen voor het oplossen van de complexe problemen waarmee hun programmeerteams worden geconfronteerd. Als u in een software-ontwikkelingsteam werkt, kan het zijn dat de pseudocode oplossingen voor soms zeer complexe problemen opheldert.

3. 
   

   
   
   
   Vergeet niet dat de pseudocode geen gestandaardiseerde taal is. De pseudocode vereist niet dat u vooraf ingestelde syntaxis gebruikt. Binnen de ontwikkelingsteams verdient het de voorkeur om voor de coördinatie een conventie te gebruiken die de structuren definieert van een pseudocode die programmeurs gemakkelijk kunnen begrijpen. Als u alleen werkt, is het belangrijkste om ervoor te zorgen dat uw pseudocode de structuur van uw gedachten kan verduidelijken en dat deze aansluit op uw plan.
   • Als je met anderen aan een project werkt, of ze net zo ervaren zijn als jij, als nieuwelingen op dit gebied, of zonder training in programmeren, is het erg belangrijk om bekende structuren te gebruiken om gemakkelijk te begrijpen te zijn.
   • Of u nu bent ingeschreven voor een universitaire opleiding, een vergadering van programmeurs of een sollicitant in een bedrijf, u zult waarschijnlijk tests hebben om een ​​pseudocode door te geven die is geleerd in standaard. Wees voorzichtig, want deze standaarden verschillen vaak sterk van instelling tot docent.

   Duidelijkheid is een van de eerste eigenschappen die een pseudocode moet laten zien om u te helpen als u werkt binnen een kader van geaccepteerde programmeerconventies. U moet het tijdens de ontwikkeling van het aan u toegewezen project in een echte programmeertaal kunnen transcriberen. Daarom moet de pseudocode u in staat stellen uw ideeën duidelijk te schetsen om ze te realiseren. grote moeilijkheid.

   
   

4. 
   

   
   Concentreer u op uw pseudocode. Houd er rekening mee dat het schrijven van echte broncode eenvoudig moet zijn wanneer u het einde van het programmablok bereikt waaraan u bent toegewezen. Onthoud altijd de doelen van het schrijven van uw pseudocode en leg de rol van elke regel van het programma uit door gefocust te blijven op uw taak.

Deel 2 Schrijf een goede pseudocode

1. 
   

   
   Gebruik een es-editor. U kunt in de verleiding komen door het gebruik van es-verwerking, zoals Microsoft Word of een vergelijkbare toepassing om een ​​opgemaakt document te maken, maar de pseudocode moet zo eenvoudig mogelijk blijven, er is geen opmaak nodig. De beste oplossing is om een ​​es-editor te gebruiken.

   Pure editors zijn Kladblok (op Windows) en Bewerken (op Mac).

2. 
   

   
   Begin met het beschrijven van het doel van het programma. Een uitleg van een of twee regels die het doel van het programma beschrijven, zal u helpen om de rest van het document te bepalen en u de taak besparen om aan iedereen aan wie u uw e zult geven uit te leggen wat de ins en outs zijn van het proces dat u beschrijft .

3. 
   

   
   Beschrijf een enkele instructie per regel. Elke instructie in uw pseudocode moet slechts één elementaire actie definiëren die moet worden uitgevoerd. In de meeste gevallen, als de takenlijst correct is ingesteld, moet elk van hen alleen overeenkomen met een pseudocoderegel. Maak een lijst met taken. Ontwikkel elk van hen in een pseudocode en transcribeer deze pseudocode geleidelijk in compileerbare of interpreteerbare echte code.

4. 
   

   
   Maak optimaal gebruik van spaties en inspringingen. Door spaties tussen blokken e te gebruiken, kunt u de verschillende componenten van uw pseudocode isoleren. De inspringing van verschillende delen van de blokken zal aangeven welke moeten worden geplaatst onder de minder ingesprongen secties.
   • Een pseudocode-sectie die de invoer van een nummer behandelt, moet zich in hetzelfde blok bevinden, terwijl degene die een berekening uitvoert op de gegeven invoer zich in een gedeelte moet bevinden dat meer van de pseudocode inspringt.

5. 
   

   
   Zet de trefwoorden indien nodig in hoofdletters. Het is mogelijk dat u in hoofdletters de sleutelwoorden moet schrijven die deel uitmaken van de eigenlijke code als de conventies die van toepassing zijn op de pseudocode die u schrijft daarin voorzien.
   • Als u voorwaardelijke uitspraken gebruikt taxusboom en dan in uw pseudocode moet u ze in hoofdletters schrijven IF en THEN.

6. 
   

   
   Gebruik eenvoudige terminologie. Vergeet niet dat u beschrijft wat uw project is zullen en geen samenvatting van de daadwerkelijke code. Dit is vooral belangrijk als u een pseudocode schrijft voor gebruik als een demonstratie voor een van uw klanten die misschien niet bekend zijn met programmeertechnieken of voor een beginnende programmeur.

   U kunt zich ook voorstellen dat u alle feitelijke instructies overslaat en elk van de procesregels in menselijke taal definieert, zoals "Als het nummer dat door een gebruiker is ingevoerd oneven is, wordt de uitvoer vervangen door Y ».

7. 
   

   
   Houd de lijnen van uw pseudocode in de juiste volgorde. Hoewel de taal die u gebruikt bij het schrijven van uw pseudocode eenvoudig moet blijven, moet u elk van de regels in de volgorde handhaven waarin ze moeten worden uitgevoerd. Dit is van vitaal belang voor het goede verloop van het programma.

8. 
   

   
   Laat geen ruimte voor uw verbeelding. Alles wat er tijdens een proces zal gebeuren, moet volledig worden beschreven. De instructies in uw pseudocode moeten begrijpelijk zijn. De pseudocode definieert doorgaans geen variabelen, maar beschrijft hoe het programma moet omgaan met objecten die heel dicht bij echte objecten liggen, zoals rekeningnummers, namen of transactiebedragen.

9. 
   

   
   Gebruik standaard programmeerstructuren. Zelfs als er geen gedefinieerde standaard is voor het schrijven van pseudocode, zullen programmeurs gemakkelijk begrijpen waar u naartoe wilt als u de structuren volgt die zijn gedefinieerd in opeenvolgende programmeertalen zoals C of Pascal. Gebruik termen zoals taxusboom, dan, anders, terwijl en lus op dezelfde manier als met de programmeertaal die u gewoonlijk gebruikt.
   • als CONDITIE dan INSTRUCTIE: de instructie wordt alleen uitgevoerd als de geteste conditietest waar is, niet als de test onwaar is.
   • terwijl VOORWAARDE van INSTRUCTIE: de instructie zal worden herhaald zolang de voorwaarde als waar wordt getest, maar het zal nooit waar zijn als de voorwaarde als onwaar wordt getest.
   • doe INSTRUCTIE terwijl CONDITIE: deze voorwaardelijke uitspraak lijkt erg op de vorige met één verschil. In het eerste geval werd de toestand getest voordat de instructie wordt uitgevoerd en werd niet uitgevoerd als de test vals was. In dit geval zal het worden getest na het uitvoeren van de instructiezodat het minstens één keer wordt uitgevoerd.
   • functie NAAM (ARGUMENTEN): INSTRUCTIE: het betekent dat elke keer de naam NAAM van de functie in het programma wordt aangetroffen, moet de gedefinieerde instructie worden uitgevoerd met het argument / de argumenten die tussen haakjes worden beschreven. De term "Argumenten" vertegenwoordigt een of meer variabelen waarmee bij de instructie rekening moet worden gehouden.

10. 
    

    
    Organiseer de secties van uw pseudocode. Als u grote delen van een pseudocode hebt die verschillende afzonderlijke delen in hetzelfde blok definiëren, kunt u achtsten of accolades gebruiken om alles bij elkaar te houden.
    • De haken () of accolades () helpt u bij het definiëren van lange secties van pseudocode.
    • Bij het schrijven van echte code kunt u opmerkingen plaatsen door te plaatsen // aan het begin van de regel, als // Dit is een commentaarregel.. Alles wat op dezelfde regel wordt geschreven, wordt als opmerking beschouwd. U kunt dezelfde methode gebruiken bij het schrijven van een pseudocode om opmerkingen over delen van het programma toe te voegen.

11. 
    

    
    Controleer en controleer de leesbaarheid en duidelijkheid van uw pseudocode. Een pseudocode is geen literair werk, maar moet wel begrijpelijk blijven. Wanneer u het einde van uw document bereikt, zou u deze paar vragen moeten kunnen beantwoorden.
    • Kan mijn pseudocode worden begrepen door iemand die niet bekend is met dit project?
    • Kan mijn pseudocode gemakkelijk worden omgezet in broncode in een programmeertaal?
    • Beschrijft mijn pseudocode het hele project zonder iets achter te laten?
    • Kunnen de objectnamen die zijn gedefinieerd in mijn pseudocode duidelijk worden begrepen door geïnteresseerden?
    • Als u denkt dat een deel van uw pseudocode opnieuw moet worden ontworpen of voltooid of als het niet voldoende expliciet is, gaat u ernaar terug om de benodigde informatie toe te voegen of te wijzigen.

Deel 3 Maak een voorbeelddocument in een pseudocode

1. 
   

   
   Open een es-editor. Als u geen nieuwe programma's wilt installeren, kunt u de standaardeditor van uw systeem gebruiken, zoals blocnote als u op Windows of werkt uitgeven als je een Mac gebruikt.

2. 
   

   
   Definieer duidelijk wat uw programma zal doen. Hoewel dit niet verplicht is, is het altijd een goed idee om in een of twee regels aan het begin van het document uit te leggen wat de pseudocode is die u aan uw luisteraars wilt voorleggen.

   Dit programma wacht op een gebruiker. Als het overeenkomt met wat wordt verwacht, reageert het programma, anders geeft het een afwijzing.

3. 
   

   
   Schrijf de openingsvolgorde. Dit is de allereerste instructie die het programma uitvoert wanneer het wordt gestart. Dit moet op de eerste regel van het document worden geschreven.

   Wensbericht "Ik wens je goedemorgen!"

4. 
   

   
   Voeg de volgende regel toe. Plaats een spatie tussen de laatste regel van de pseudocode en de regel die volgt door op de toets te drukken ↵ Enter van je toetsenbord. Maak de volgende regel. In dit voorbeeld moet de gebruiker zich manifesteren door op de toets te drukken binnenkomst om de volgende regel van de dialoog op te roepen.

   Gebruikersprompt weergeven "Druk op" Enter "om door te gaan"

5. 
   

   
   Voeg een call-to-action van de gebruiker toe. Hij zal nu worden gevraagd om een ​​begroeting te beantwoorden.

   Toon prompt-user-action "Hoe gaat het?"

6. 
   

   
   Een lijst met in aanmerking komende antwoorden van de gebruiker weergeven. Na het indrukken van de toets binnenkomst via zijn toetsenbord ziet de gebruiker een lijst met antwoorden waaruit hij zijn antwoord kan kiezen.

   3 voorstellen weergeven "1. Goed." "2. Zeer goed." "3. Kwaad."

7. 
   

   
   Vraag de gebruiker om een ​​antwoord. Dit is waar het programma een reactie van de gebruiker zal vragen.

   Toon gebruiker-verzoek-invoer "Voer het nummer in dat uw status definieert:"

8. 
   

   
   Maak een reeks voorwaarden taxusboom om te reageren op de input van de gebruiker. De gestelde vraag laat drie mogelijke antwoorden achter waarvoor het nodig is om één van de drie reacties te selecteren. U moet een selectie maken met behulp van voorwaardelijke code taxusboom.

   ALS "1" Reactie weergeven "Geweldig!" ALS "2" Reactie tonen "Geweldig!" ALS "3" Reactie weergeven "Opnieuw invoeren!"

9. 
   

   
   Anticipeer op een fout. U moet rekening houden met het geval waarin de gebruiker niet correct op de uitnodiging reageert en een fout voorbereiden.

   ALS invoer niet herkend Toon reactie "U hebt mijn instructies niet gevolgd!"

10. 
    

    
    Voeg alle andere componenten van uw programma toe. Als u denkt dat u klaar bent, bladert u door uw document en voegt u de ontbrekende items toe of fignoleert u het om ervoor te zorgen dat degenen die het lezen begrijpen wat er aan de hand is. Uw pseudocode zou er uiteindelijk zo uit moeten zien.

    Dit programma wacht op een gebruiker. Als het overeenkomt met wat wordt verwacht, reageert het programma, anders geeft het een afwijzing. Toon groet "Ik wens je goedemorgen!" Gebruikersprompt weergeven "Druk op" Enter "om door te gaan" Show prompt-action-user "Hoe gaat het vandaag?" 3 voorstellen weergeven "1. Goed." "2. Zeer goed" "3. Slecht." Show user-input-request "Voer het nummer in dat uw status definieert:" IF "1" Show reactie "Awesome!" ALS "2" Reactie tonen "Geweldig!" ALS "3" Reactie weergeven "Opnieuw invoeren!" ALS invoer niet herkend Toon reactie "U hebt mijn instructies niet gevolgd!"

11. 
    

    
    Bewaar uw document. Druk in Windows tegelijkertijd op de toetsen Ctrl+S via uw toetsenbord en druk onder Mac op de toetsen ⌘ Commando+S. Geef het een naam en klik Opnemen.

advies

• De pseudocode is ideaal voor het definiëren van algoritmen die belangrijke programma's vormen waarvan de bronnen honderden tot tienduizenden regels code bereiken.

waarschuwingen

• Bij het maken van een programma kan de pseudocode op geen enkele manier worden vervangen door echte compileerbare of interpreteerbare broncode. Het kan echter als referentie dienen om uit te leggen wat het programma moet doen.