Inhoud

• Stappen
• Tips
• Waarschuwingen

Bent u gefrustreerd dat uw kinderen volwassen en oud genoeg zijn om zelfvoorzienend te zijn, maar wonen ze nog bij u in? Begint u uw huis als een gratis hotel te zien? Als je het gevoel hebt dat het tijd is dat een of meer van je kinderen het nest verlaten, maar ze weigeren hun vleugels uit te slaan, kun je het volgende doen.

Stappen

1. Behandel de situatie zo objectief mogelijk. Als ouder heb je misschien gemengde gevoelens over het aanmoedigen van je kind om te verhuizen. Aan de ene kant kun je genieten van zijn gezelschap, of misschien wil je niet dat hij alleen vecht, of wil je niet het gevoel hebben dat je 'hem wegstuurt'. Aan de andere kant kan het zijn dat uw kind niet iets doet om in zijn onderhoud te voorzien, en als u geen actie onderneemt, wordt hij misschien nooit zelfvoorzienend. Het is belangrijk om met al deze gevoelens om te gaan voordat u met uw kind gaat praten.
   • Maak een lijst met redenen waarom u wilt dat uw kind verhuist. Wees eerlijk - confronteer alles waar u zich ongemakkelijk bij voelt over het feit dat uw kind bij u inwoont, en voel u niet schuldig. Sommige redenen liggen voor de hand, bijvoorbeeld als uw kind uw privacy of bezittingen overduidelijk niet respecteert. Sommige redenen zijn subtiel, niet erg persoonlijk en gênant, zoals het horen van veel lawaai van je zoon met zijn vriendin, of het feit dat hij niet voor zijn eigen kleren zorgt.
   • Overweeg of er een echte reden is waarom uw kind niet alleen kan leven. Soms willen ouders hun kinderen graag verhuizen, maar hun kinderen kunnen het zich eenvoudigweg niet veroorloven om zelfstandig te leven. In de meeste gevallen is het kind echter prima in staat zelfstandig te zijn, maar zijn levensstandaard zal afnemen - hij moet bijvoorbeeld zijn huis verlaten om een ​​gehuurd appartement met vrienden te delen. Als u besluit dat dit het geval is, erken dan dat u door uw kind te laten blijven, zorg draagt ​​voor zijn comfort, niet voor de feitelijke omstandigheden.
   • Probeer dezelfde gedachten te hebben als uw partner. Het is heel normaal dat de ene ouder wil dat zijn kind het huis verlaat en de andere dat niet. Maar voordat u uw kinderen ertoe kunt bewegen onafhankelijk te zijn, moet u op dezelfde manier denken.
2. Vraag uw kind of hij of zij wil verhuizen. Dit is een simpele vraag, maar het zal veel onthullen over waarom uw kind nog thuis woont. Meestal is het antwoord zoiets als "Ja natuurlijk, maar ..." gevolgd door een lijst met redenen waarom dit momenteel niet kan gebeuren. Beoordeel deze redenen objectief en houd er rekening mee dat er waarschijnlijk andere redenen zijn - echte redenen - die hij niet zei, bijvoorbeeld dat hij zich geen zorgen hoeft te maken over zijn kleding, of dat hij de auto wil kunnen gebruiken zonder te hoeven betalen verzekering, etc. Wat u wilt doen, is de genoemde redenen (die in veel gevallen - maar niet alle - excuses zijn) één voor één bespreken met de feiten:
   • "Ik zoek een baan" Is dat waar? Hoe vaak controleert hij / zij advertenties en vacaturesites? Doet hij / zij in de tussentijd vrijwilligerswerk zodat hij / zij contacten kan leggen die hiaten in je cv kunnen opvullen? Is hij op zoek naar "een" baan of "de" perfecte baan? Is hij bereid om tegen een laag loon te werken totdat hij iets beters vindt?
   • 'Ik kan me geen woonruimte veroorloven.' Kan hij niet betalen voor een plaats of kan hij niet betalen voor een plaats die zo comfortabel is als zijn huis? Misschien kan hij / zij zich geen plek in uw buurt veroorloven en daar is een reden voor, wonen in een prettige buurt is een van de voordelen van een succesvolle carrière. Kijk rond: waar wonen andere jongvolwassenen? Heeft hij het gevoel dat hij thuis meer heeft dan hij verdient? Voel je dat hij meer heeft dan hij verdient?
   • "Ik wil geld sparen om een ​​huis, auto, universiteit enz. Te kopen." Dit is waarschijnlijk de meest legitieme reden voor uw kind om bij u thuis te blijven, maar alleen als hij verantwoording verschuldigd is jegens haar. Hoeveel heeft hij echt bespaard? Wat is het uiteindelijke doel? Gooit hij consequent geld weg of hangt zijn levensstandaard af van hoeveel films of videogames er in de week zijn uitgebracht? Als hij kan bewijzen dat geld besparen een prioriteit voor hem is, is dat prima. Maar blijf niet alleen bij wat hij zegt. Als dit de reden is om bij u thuis te blijven, moet u bankafschriften en minimumlonen inzien, aangezien financiële instellingen soortgelijke documenten nodig hebben voordat ze financiële hulp verlenen.
3. Behandel uw kind als iemand die in een gehuurde kamer woont. Het kan soms moeilijk zijn om erover na te denken, maar volwassen kinderen die bij u thuis wonen, zijn nog steeds volwassenen. Een goede manier voor u om conflicten voor uzelf te creëren, is door te doen alsof het kinderen zijn (videospelletjes verwijderen, hen geen bezoek in de kamer laten krijgen, hen vragen om klusjes te doen).Als ze als kinderen worden behandeld en onder streng toezicht staan, zullen ze als tieners snel rebels worden. Bovendien, door ze als kinderen te behandelen, zul je ze infantiliseren - ze zullen niet de vaardigheden ontwikkelen die nodig zijn om de buitenwereld het hoofd te bieden. Daarom moet u enkele strategieën ontwikkelen om een ​​relatie tussen volwassenen tot stand te brengen. Stap uit uw rol als vader en behandel uw kind alsof hij iemand is die een kamer bij u thuis huurt. Dit zal hem niet alleen een ongemakkelijk gevoel geven in uw huis, maar zal u ook voorbereiden om ergens anders te gaan wonen.
   • Dekt huur. Controleer lokale advertenties om te zien wat mensen in rekening brengen voor kamers in uw omgeving. Stel een maandelijkse deadline in en pas deze toe. Als uw kind te laat betaalt, wordt er een toeslag in rekening gebracht. Als de huur niet wordt betaald, moet u er krachtig op aandringen dat hij daar niet meer kan wonen.
   • Bepaal geluidsvoorschriften. De meeste appartementen stellen "stille uren" vast die beginnen rond 23.00 uur en eindigen rond 07.00 uur. Maak duidelijk dat je tijdens deze momenten geen lawaai van hen wilt horen - geen luide tv of muziek, geen hoorbaar gelach, gesprek of gasten, enz. Scheid de gevolgen voor "geluidsovertredingen", want meer dan 2 geluidsovertredingen per maand resulteren in een boete te huur.
   • Overweeg om geen maaltijden te verstrekken. Zou je de afwas doen van iemand die een kamer in je huis heeft gehuurd? De meeste mensen geven huurders gewoon toegang tot de keuken. De huurder moet nog zelf eten kopen en koken. Uw kind kan klagen en zeggen dat hij niet kan koken of dat hij geen tijd heeft om te koken, maar veel jonge volwassenen kunnen een paar jaar in hun leven simpele dingen eten. Als u zich zorgen maakt over voeding, geef uw kind dan een fles multivitaminen.
   • Stel normen voor schoonmaken. Aangezien je te maken hebt met een volwassene, moet zijn kamer een privédomein zijn. Als je van daaruit vies ruikt, is dat meestal niet jouw probleem. Maar maak het duidelijk dat hij / zij verantwoordelijk is voor al zijn / haar schoonmaak - afwas, kleding, het vuilnis in de vuilnisbak gooien, enz. Dit is een moeilijk patroon om toe te passen, maar er zijn manieren. Als hij bijvoorbeeld vuile kleren of vuilnis in huis laat liggen, raap ze dan op en plaats ze voor zijn slaapkamerdeur, zodat alles zich opstapelt en het moeilijk voor hem is om de kamer te verlaten.
   • Geef het wat privacy. Ga niet naar de kamer tenzij de geur onaanvaardbaar is. Als de kamer een puinhoop is, sluit dan de deur en ga weg. Deze kamer is van een andere volwassene, en het zijn jouw zaken niet om te zien wat er binnen gebeurt. Als u een huurbetaling krijgt en als de stille tijd wordt gevolgd, moet u zich echt niet bemoeien. Als u de kamer verleent en als hij de regels volgt om bij u thuis te wonen, moet u zich niet met zijn leven willen bemoeien.
4. Wees vastberaden. Dit is het moeilijkste deel. Als u de regels al uitgebreid heeft gedefinieerd en de consequenties heeft gespecificeerd, is dit essentieel ga door met dingen. U moet weten onder welke omstandigheden u bereid zou zijn om uw kind in te pakken, het voor het huis te plaatsen, hem een ​​lijst met plaatsen om kamers te huren te geven en de sloten te vervangen. Als je je dit onder geen enkele omstandigheid kunt voorstellen, moet je accepteren dat je kind bij jou woont onder hun voorwaarden, niet bij jou.
   • Bedenk dat het beschermen van uw kinderen tegen de harde realiteit van het leven hen niet zal helpen. Het is jouw taak als ouder om je kinderen te leren onafhankelijke volwassenen te worden die zelfstandig kunnen overleven en gedijen. Uw liefde en medeleven zullen u niet helpen als u weg bent. Denk aan het Chinese gezegde: "Geef een man een vis en je zult hem een ​​dag voeren, een man leren vissen en je zult hem een ​​leven lang voeden." En bedenk, in plaats van uw kind te helpen, berooft u hem van zijn gevoel van trots en prestatie wanneer hij zonder uw hulp door de moeilijkheden van het leven gaat. Een baan vinden en onafhankelijk van u wonen, levert niet alleen voordelen op voor u, maar ook voor uw kinderen. U kunt altijd een handje helpen met wat extra geld, naast sympathie, liefde en begrip, als het weer te ruw wordt en uw kind het niet bij kan houden. Maar hem een ​​tijdje laten vechten is geweldig voor het opbouwen van zijn karakter en helpt hem te leren om in zijn eentje sterk te zijn.
   • Onderzoek de excuses van uw kind en begrijp zijn of haar motivaties. In plaats van te luisteren naar wat uw kind zegt, let u op zijn daden. Uw kind heeft bijvoorbeeld veel sollicitatiegesprekken, maar wordt misschien niet aangenomen. Wat hier zou kunnen gebeuren, is dat het zoeken naar interviews het ultieme doel voor uw kind kan zijn, omdat het u tevreden houdt. In interviews doet hij echter misschien niet zijn best omdat hij zich daartoe gedwongen voelt krijgen de baan. Hij heeft de luxe om te wachten op de "perfecte" baan, en deze kans komt misschien niet (of als dat zo is, zal hij vanwege de weinige ervaring die uw kind zal hebben, geen schijn van kans maken!).
   • U bent niet de enige die met deze problemen worstelt. Kinderen die als volwassenen naar het huis van hun ouders terugkeren, worden in Italië "mammoni" of "mama's boys" genoemd, "parasaito shinguru" of "parasitaire vrijgezellen" in Japan; "boemerangs" of "twixters" in de Verenigde Staten; "kippers" (afkorting in de lokale taal voor het equivalent van "kinderen die in de zakken van hun ouders leven en hun spaargeld en pensioenen aantasten") in het Verenigd Koninkrijk, en "Hotel Mama" in Duitsland. Er zijn ouders van over de hele wereld die zich identificeren met hun strijd om hun kinderen bestraffende liefde te geven. Zoek steun en advies.

Tips

• Aan de andere kant, onthoud dat uw huis is gekocht met uw inspanningen en uw geld. U bent niet verplicht om uw volwassen kinderen te "onderhouden". Als u gewoon van uw huis wilt genieten zonder uw kinderen erin, dan heeft u natuurlijk gelijk. Maar er wordt gesuggereerd dat alle partijen enig medeleven tonen met elkaar in het belang van het onderhouden van een goede gezinsrelatie.
• Een meer extreme maatregel is verhuizen. Sommige ouders verhuizen naar een meer afgelegen en ontspannen plek, waar hun volwassen kinderen niet veel plezier zullen hebben, of waar jongere mensen niet worden geaccepteerd. U kunt ook uw huis kleiner maken en uw kind uitleggen dat u geld moet sparen voor zijn pensioen, dat er niet genoeg ruimte voor hem is in het kleine huis of appartement.
• Als je kunt, is het heel goed dat sommige ouders de huur innen van hun volwassen kinderen, een klein deel nemen om te helpen met de huishoudelijke uitgaven, maar het overgrote deel van het geld op een speciale rekening zetten. Wanneer het kind besluit te verhuizen, of wanneer de ouders hen vragen te vertrekken, presenteren de ouders aan het volwassen kind het geld dat uit de huurbetalingen is bespaard. Dit zal helpen bij voorschotten, veranderingspercentages en behoeften voor de eerste paar maanden van huur, of met andere dingen. Dit is meestal het beste als het kind niet weet dat de ouders dit van plan waren totdat het geld is overhandigd. Het is beter als hij gelooft dat het huurgeld gewoon zijn plicht is en dat je gewoon verwacht dat je wordt betaald - zoals elke andere kamerbezitter hetzelfde zou doen.
• Voordat u besluit uw volwassen kinderen het huis uit te schoppen, moet u naar hun mening luisteren en hun redenen en meningen kennen. Echte volwassenen zijn bereid naar andere volwassenen te luisteren om problemen op te lossen. Misschien kunnen u en uw kinderen een manier vinden.

Waarschuwingen

• Als uw kind koppig is en eraan gewend is om in de watten gelegd te worden, zal het erger worden voordat het beter wordt.
• Voordat u zover gaat als het vervangen van de sloten, het verwijderen van bezittingen, enz. Begrijp uw lokale wetten over het uitzetten van huurders. Hoewel ze familieleden zijn en geen huur kunnen betalen, hebben veel plaatsen uitzettingswetten die kunnen worden gehandhaafd en die moeten worden nageleefd.
• Bedenk dat de economie nu erg moeilijk is. Banen zijn misschien schaars en laag betaald, maar de kosten van huisvesting en levensonderhoud zijn hoog. Wees redelijk in uw verwachtingen.
• Zorg ervoor dat uw kind niet lijdt aan een psychische aandoening, zoals depressie. Deze ziekten kunnen slopend zijn. Misschien moet u ze helpen bij het zoeken naar hulp. Zelfs als u geen verplichting meer hebt jegens een kind dat volwassen wordt (u bent niet langer minderjarig), is het ontkennen van een echte ziekte die u verhindert om in dit soort situaties te werken onverantwoord en potentieel schadelijk voor uw kind.