Inhoud

• Stappen

Biochemie combineert biologie en scheikunde om de metabole routes van organismen op cellulair niveau te onderzoeken. Naast de toepassing ervan op de studie van metabolische routes in planten en micro-organismen, vertegenwoordigt biochemie een experimentele wetenschap die sterk leunt op de beschikbaarheid van specifieke en unieke instrumenten voor deze discipline. Het is een breed onderwerp, maar er zijn enkele basisconcepten die in elke basisopleiding biochemie aan bod komen.

Stappen

Methode 1 van 3: De basisprincipes identificeren

1. 

   Onthoud de structuur van aminozuren. Ze vertegenwoordigen de bouwstenen van alle eiwitten. Het onthouden van de structuur en eigenschappen van alle 20 aminozuren is een cruciaal aspect van biochemie. Ken je afkortingen van één of twee letters om ze tijdens je studie snel te herkennen.
   • Leer de aminozuren in vijf groepen van vier.
   • Onthoud essentiële eigenschappen zoals lading en polariteit.
   • Teken je structuren meerdere keren totdat je ze in het geheugen hebt vastgelegd.

2. 

   
   
   Herken eiwitstructuren. Eiwitten zijn samengesteld uit ketens van aminozuren. Het herkennen van de verschillende niveaus van eiwitstructuren en het kunnen identificeren van de belangrijkste (alfa-helices en bètabladeren) zijn fundamentele concepten in de biochemie. Er zijn vier niveaus van eiwitstructuur:
   • De primaire structuur is de lineaire rangschikking van aminozuren.
   • De secundaire structuur vormt de eiwitsecties die zich vouwen in alfa-helices en bètavellen.
   • De tertiaire structuur is de driedimensionale structuur die het resultaat is van interacties tussen aminozuren. Dit is de fysiologische vorm van het eiwit. De tertiaire structuur van veel eiwitten is nog onbekend.
   • De quaternaire structuur is het resultaat van het feit dat verschillende afzonderlijke eiwitten met elkaar in wisselwerking staan ​​om een ​​enkel groter eiwit te vormen.

3. 

   
   
   Begrijp de pH-schaal. De pH van een oplossing is een maat voor de zuurgraad die gerelateerd is aan de hoeveelheid waterstof- en hydroxide-ionen die erin aanwezig zijn. Een zure oplossing heeft meer waterstofionen in de oplossing en minder hydroxide-ionen. Het tegenovergestelde geldt ook voor basische oplossingen: hoe meer hydroxide-ionen, hoe minder waterstofionen.
   • Zuren zijn donoren van waterstofionen (H).
   • Basen zijn receptoren voor waterstofionen (H).

4. 

   
   
   Stel de pK_De van een oplossing. EEN K_De van een oplossing is zijn dissociatieconstante, of zelfs hoe gemakkelijk het zuur zijn waterstofionen afstaat. Het wordt bepaald door de vergelijking. EEN K_De De meeste oplossingen zijn te vinden in een tabel in het leerboek of op internet. De pK_De wordt gedefinieerd als gelijk aan de negatieve logaritme van K_De.
   • Sterke zuren hebben pK-waarden_De nogal klein.

5. 

   Breng pH en pK in verband_De met de Henderson-Hasselbalch-vergelijking. Het wordt gebruikt om buffersystemen voor laboratoriumoplossingen voor te bereiden. De vergelijking stelt dat. De pK_De van een oplossing is gelijk aan de pH van de oplossing wanneer de zuur- en baseconcentraties hetzelfde zijn.
   • Het buffersysteem is een oplossing die schommelingen in de pH weerstaat wanneer kleine hoeveelheden van andere, zuur of basisch, worden toegevoegd. Ze zijn belangrijk voor het handhaven van oplossingen met een stabiele pH.

6. 

   Leer ionische en covalente bindingen te herkennen. Ionische bindingen ontstaan ​​tussen atomen wanneer een of meer elektronen van de ene worden verwijderd en aan de andere worden geschonken. Covalente bindingen ontstaan ​​wanneer twee atomen hun elektronenparen delen.
   • Andere krachten, zoals waterstofbruggen (aantrekkingskrachten tussen waterstofatomen en sterk elektronegatieve moleculen), zijn ook belangrijk.
   • Het type binding dat tussen de atomen wordt gevormd, bepaalt enkele van de eigenschappen die het molecuul zal hebben.

7. 

   Leer meer over enzymen. Enzymen zijn een belangrijke klasse van eiwitten in het lichaam die worden gebruikt om chemische reacties te katalyseren (versnellen). Bijna elke chemische reactie in het lichaam wordt gekatalyseerd door een specifiek type enzym; daarom vormt het onderzoek naar de mechanismen van enzymatische functies een groot deel van de biochemie. Het is gebruikelijk om ze kinetisch te bestuderen.
   • Enzymremming wordt vaak farmacologisch gebruikt om verschillende soorten ziekten te behandelen die het lichaam aantasten.

Methode 2 van 3: Metabole routes onthouden

1. 

   Lees en bestudeer de diagrammen van metabole routes. Er zijn verschillende schema's die moeten worden onthouden in biochemieklassen: glycolyse, oxidatieve fosforylering, de citroenzuurcyclus (Krebs-cyclus), de elektronentransportketen en fotosynthese, om er maar een paar te noemen.
   • Lees de relevante tekst in uw leerboek en bestudeer het diagram dat het proces van het metabolische pad beschrijft.
   • U zult waarschijnlijk het hele diagram op tests moeten tekenen.

2. 

   Leer één manier tegelijk. Als je ze allemaal tegelijk probeert te bestuderen, zul je ze verwarren en heb je voor geen enkele stevige basis. Concentreer u op het leren van een bepaald metabolisch pad en bekijk het een paar dagen voordat u doorgaat naar het volgende.
   • Als je er een hebt geleerd, laat die herinnering dan niet verdwijnen. Teken het regelmatig opnieuw om het fris in uw geheugen te houden.

3. 

   Teken het basiscircuit. Begin bij het begin van het leren met de meest elementaire cycli. Sommige routes worden weergegeven door een continue cyclus (citroenzuurcyclus), terwijl andere processen lineair zijn (glycolyse). Begin met leren door de vorm van het metabolische pad te onthouden - waar het begint, waar het zich splitst en wat als resultaat wordt gesynthetiseerd.
   • In elke cyclus heb je startmoleculen, zoals NADH, ADP of glucose, en eindproducten, zoals ATP en glycogeen. Onthoud eerst deze algemene gegevens.

4. 

   Voeg co-factoren en metabolieten toe. Wees nu specifieker in het weergeven van de paden. Metabolieten zijn tussenliggende moleculen die tijdens het proces worden gevormd, maar worden verbruikt naarmate de reactie vordert. Er zijn ook cofactoren nodig om de reactiesnelheid te verhogen.
   • Vermijd onthouden om te onthouden. Leer hoe elke tussenpersoon de volgende wordt om een ​​echt begrip van het proces te krijgen, in plaats van die informatie alleen in het geheugen te bewaren.

5. 

   Teken de nodige enzymen. De laatste stap bij het onthouden van de metabole route is het toevoegen van de nodige enzymen om de reactie te voltooien. Door de cyclus op deze manier in delen te leren, wordt het leren in eerste instantie minder omslachtig. Door de namen van alle enzymen te hebben geleerd, kent u het hele metabolische pad al.
   • Je zou nu zonder problemen elk eiwit, elke metaboliet en elk molecuul die bij het proces betrokken zijn, moeten kunnen schrijven.

6. 

   Bekijk het verhaal regelmatig. Dit soort informatie moet wekelijks worden herzien en opnieuw ontworpen, anders vergeet u het. Maak dagelijks tijd vrij om een ​​ander metabolisch pad te bekijken. Aan het einde van de week heb je ze allemaal bekeken, en dan kun je de volgende week opnieuw beginnen.
   • Wanneer de tests komen, hoeft u zich geen zorgen te maken over het leren van alle metabolische paden, aangezien u ze al uit uw hoofd heeft geleerd.

Methode 3 van 3: de basis bestuderen

1. 

   Lees de leerboeken. Deze lezing is in elke cursus essentieel bij het bestuderen van een bepaald onderwerp. Lees en bespreek vóór de les het materiaal dat in de klas zal worden besproken. Maak aantekeningen over wat u moet lezen, en u zult veel beter voorbereid zijn.
   • Vergeet niet te lezen om het te begrijpen. Vat aan het einde van elk gedeelte de materialen in uw aantekeningen samen.
   • Probeer enkele vragen aan het eind van het hoofdstuk te beantwoorden om de concepten te begrijpen.

2. 

   Bestudeer de diagrammen uit het leerboek. Ze zijn zeer gedetailleerd en helpen om te visualiseren wat de tekst leert. Het is vaak veel gemakkelijker om een ​​concept te begrijpen door naar een afbeelding te kijken dan door alleen naar woorden te kijken.
   • Ga terug naar het tekenen van belangrijke diagrammen in uw aantekeningen, om terug te gaan en ze later te bestuderen.

3. 

   Markeer annotaties op kleur. Er zijn veel gecompliceerde processen in de biochemie. Creëer en gebruik een kleursysteem in uw notities. Een idee is om ze te schrijven op basis van de moeilijkheidsgraad, met één kleur om zeer gecompliceerde concepten weer te geven en een andere om die gemakkelijk te onthouden en te begrijpen weer te geven.
   • Gebruik een systeem dat voor u werkt. Vermijd gewoon het kopiëren van de aantekeningen van uw collega's, in de hoop beter te worden in het verhaal.
   • Voorkom te veel eten. Door veel verschillende kleuren te gebruiken, verandert u uw aantekeningen in een regenboog die uiteindelijk niet zo handig zal zijn.

4. 

   Vragen maken. Schrijf tijdens het lezen van het leerboek vragen over uitspraken of concepten die verwarrend lijken. Stel ook vragen tijdens de lessen en wees niet bang om je hand op te steken. Als u een vraag heeft, is de kans groot dat anderen in de ruimte die ook hebben.
   • Zoek hulp bij je docent en stel vragen die tijdens de les misschien niet zijn beantwoord.

5. 

   Mes flashcards. Er zijn veel woordenschatwoorden die verband houden met biochemie die je misschien nog niet eerder hebt gezien. Door ze aan het begin te leren, kunt u toekomstige concepten die op basis van dit vocabulaire zijn ontwikkeld, beter begrijpen.
   • Schrijven flashcards op papier of maak ze digitaal, zodat u ze zelfs op uw mobiele telefoon kunt meenemen.
   • Als u even de tijd heeft, neem dan de flashcards om ze te bestuderen.